Mcz. Matrony Sołuńskiej (III-IV). Św. Jana z Egiptu (ok. 395). Mccz. Manuela i Teodozjusza (304).

MATRONA Z TESALONIK, męczennica (Muczenica Matrona Sołunskaja), 27 marca/9 kwietnia. 

Żyła w III lub IV w. Była niewolnicą pewnej Żydówki imieniem Pautyla, żony wojewody Tesalonik. 

Jeszcze w młodości przyjęła chrześcijaństwo. Żyła zgodnie z przykazaniami Bożymi, modliła się i chodziła do cerkwi. Właścicielka prześladowała ją za to i niejednokrotnie przekonywała, by przeszła na judaizm. Gdy Matrona pozostawała niezachwiana w swej wierze gospodyni zaczęła karać ją cieleśnie. 

Pewnego razu, gdy Pautyla dowiedziała się, że jej służąca ponownie była w cerkwi, bardzo się rozgniewała, poleciła związać dziewczynę i wtrącić do małej, ciemnej komory. Następnego dnia, gdy otwarto drzwi, ze zdziwieniem stwierdzono, że świętej nie krępują więzy lecz stoi ona na kolanach i modli się. Zbito ją i jeszcze silniej skrępowano. Po następnych czterech dniach bez jedzenia i picia, sytuacja powtórzyła się. Bezlitośnie zbitą dziewczynę umieszczono w poprzednim miejsca. Tam też oddała swą duszę Bogu. Inna wersja żywota Matrony mówi o tym, i zamordowali poganie. 

Ciało Matrony zrzucono ze skarpy, na której znajdował się dom. Tam odnaleźli je i z honorami pogrzebali chrześcijanie. W późniejszym okresie miejscowy arcybiskup Aleksander wzniósł świątynię, dedykując ją świętej, gdzie złożono jej relikwie. 

Na ikonach święta ubrana jest w zielono-czerwone szaty. Na głowie ma biała chustę. W jednej dłoni trzyma krzyż, drugą ma złożoną w modlitewnym geście. 

Imię Matrona pochodzi wprost od łacińskiego słowa matrona - "pani".